وبلاگی برای زندگی

در آفرینش انسان دو مسئله وجود دارد:

1.علت از جانب فاعل (خداوند)

2.هدف فعل (انسان) که سر انجام علت اول است.

هدف فعل که همان تکامل او وسیر به سوی خداوند است.

امّا علّت فاعل:

فیّاض بودن و جواد بودن از صفات خداوند است.

(اسراء،آیه 20) «و عطای پروردگارت منع نشده است»

یعنی برای عطا کردن محدودیتی از جانب پروردگار نیست و هر محدودیتی از جانب پذیرنده عطا است.

واین فیّاض بودن به وسیله ی خالقیّت محقّق میشود.پس لازمه ی فیّاض بودن خالقیت است.

یعنی اگر چیزی لایق آفریدن باشد وخدا آنرا نیافریند،این نیافریدن با توجه به خیر بودن وجود،منع از خیر است و بُخل محسوب میشود وبُخل از خداوند محال است.

پس اگر سوال شود که چرا خلق کرد جواب اینست که:چون خداوند است.

پس آفرینش فیضی از جانب خداوند است وکمال انسان فیضی دیگر که سرانجام وغایت فیض نخستین است.

(واما در مورد هدف فعل (تکامل انسان) به طور مفصّل در مطالب بعدی بحث خواهیم کرد)